Այս տողերը ընթերցելիս յուրաքանչյուր ոք թող
անպայման հիշի մի կարևոր բան, որ կարդում է ի՛ր անունից, և որ այս
բանաստեղծությունը ծնվել է ի՛ր հոգու խորքում ... Երբ յուրաքանչյուրս գիտակցենք,
որ հենց մենք ենք այն հայը, ով պետք է կերտի Հայաստանի ապագան, կհասնենք այն
արդյունքին, որին միշտ ձգտել ենք...
Մեզ պարզապես անհրաժեշտ է գիտակցել, որ մենք ենք
մեր երկրի տերը, և որ մենք չունենք այն մարդկանց կարիքը, ովքեր պետք է ցույց տան
ճանապարհ, որով մենք կկարողանանք հասնել մեր նպատակին...
Ես եմ այն միակ հայն այս
ախարհում,
Ով պետք է փրկի հայ միտքն
ու ոգին,
Եվ թեկուզ շրջի ամբողջ
աշխարհում,
Ոչինչ չի կարող փակել իմ
ուղին,
Խոչընդոտ դառնալ իմ
ճանապարհին,
Եվ ոչ մի բիրդ պատ այս
մեծ աշխարհում
Չի կարող հաղթել իմ կամքի
ուժին...
Կքանդեմ ամեն դարպաս ու
պարիսպ,
Որը կխանգարի ինձ առաջ
շարժվել,
Կհասնեմ անպայման իմ
նպատակին,
Կամքս կթելադրեմ ճամփաս
փակողին..
Կարթնացնեմ հայի կամքը
քուն մտած,
Եվ ոգեղեն ուժը, ծածուկ
թաքցված,
Հային իր ստեղծած դժոխքի
միջից,
Կտանեմ դրախտն իմ ձեռքով
կերտած…
Ու ամեն հայ ինքը
կհասկանա,
Որ ինքն է տերը իր երազների,
Ոչ ոք չի կարող խանգարել
նրան,
Եթե ամուր է մայր հողի
վրա…
Մայր հողն է, որ ինձ միշտ
ուժ է տալիս,
Եվ սնուցում է անսպառ
զորությամբ,
Իմ արմատներն են տարածված
այնտեղ,
Իսկ արմատները կտրել չեն
կարող…
Ես եմ այն միակ հայն այս
աշխարհում,
Ով չի վախեցել երբեք
ոչնչից,
Ում երակներում, ում սրտի
խորքում
Հայի անխարան ոգին է
ապրում…
Комментариев нет:
Отправить комментарий